Dnia 1 maja 2014 absolwenci radzyńskiego Technikum Mechanicznego z lat 1972 – 1974 odwiedzili swoją dawną szkołę -Technikum Mechaniczne przy ul. Armii Krajowej w Radzyniu Podlaskim Spotkanie po latach rozpoczęło się o godz. 11.oo od spaceru śladami wspomnień. Goście obejrzeli warsztaty szkolne i budynki dawnego Technikum Mechanicznego Część oficjalna zjazdu odbyła się w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych przy ul. Sikorskiego 15. O 15.oo została odprawiona Msza Święta w intencji profesorów i absolwentów w kościele parafialnym pw. Św. Trójcy. Było to prawdziwe święto wzruszeń. Mimo upływu lat wspomnienia w pamięci dawnych uczniów pozostały żywe, dostarczając wszystkim niezapomnianych chwil refleksji.
Gości powitał Dyrektor Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych mgr inż. Zdzisław Janus. Oprowadzając po budynkach, w których mieściło się Technikum Mechaniczne, wspominał czasy, gdy sam pracował tu najpierw jako nauczyciel, a potem kolejno jako wicedyrektor i dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych nr 1.
Zanim jednak rozpoczęła się oficjalna część uroczystości, dawni uczniowie mieli trochę czasu na odnowienie znajomości i powrót do przeszłości. Mimo że szkoła zmieniła swoją siedzibę a budynek ma inne przeznaczenie , absolwenci bez trudu rozpoznali znajome miejsca. Pięknie sklepione sufity, zabytkowe posadzki, stylowe klatki schodowe i dziś, po upływie wielu lat robią wrażenie i aż się proszą o renowację, która przywróciłaby im dawne piękno.
Zupełne przeobrażenie przeżyły natomiast budynki warsztatów. Przez 40 lat dokupiono do nich dużo sprzętu, tak że teraz w niewielu aspektach przypominają te z przeszłości. Po zwiedzeniu dawnej szkoły i warsztatów nadszedł czas na pamiątkowe zdjęcia – najpierw wszyscy absolwenci razem, a następnie każda z klas osobno, z budynkiem szkoły w tle.
W nowej szkole przy ul. Sikorskiego 15 odbyła się oficjalna część uroczystości. Pan Grzegorz Markowski powitał zebranych nauczycieli i absolwentów Technikum Mechanicznego słowami wiersza Władysława Syrokomli (Ludwika Kondratowicza) – polskiego poety epoki romantyzmu:
"Gdzie wy, jasne dni moje, moje szkolne czasy,
kiedy serce dziecinne z wiarą i otuchą,
do grona towarzyszów i do murów klasy
przylgnęło, przyrosło na głucho"
„- Aż trudno uwierzyć, że to już minęło 40 lat, gdy opuściliśmy mury zacnej naszej szkoły. Jubileusz skłania do odbycia podróży w czasie, konfrontacji młodzieńczych marzeń z rzeczywistością, przywołuje wspomnienia, pozwala wrócić do pięknej przyszłości –przemawiał Grzegorz Markowski. – Dziś z wielkim szacunkiem, uznaniem i ze łzami w oczach wspominamy naszych drogich nauczycieli, pedagogów i naszych kolegów ze szkolnych ław, których nie będzie już nam dane zobaczyć. Wspominamy bardzo serdecznie obecnego z nami Witolda Kowalczyka, wychowawcę naszych klas. Panie profesorze a zarazem burmistrzu, dziękujemy za przekazaną nam wiedzę, ale również za opiekę nad miastem. Myśmy się postarzeli, a miasto odmłodniało”.
Z rozrzewnieniem przywołano sylwetki nauczycieli uczących w technikum: Dyr. Czesława Toczyńskiego, Czesława Dzierżaka, Wiesława Sójkę, Czesława Koladę, Jana Rolaka, Bożennę Kowalczyk, Stanisława Kowalczyka, Halinę Szymańską, Hannę Jarkowską, Jana Laskowskiego, Mieczysława Zająca, Zbigniewa Grzesiaka, Zygmunta Mazurkiewicza, Aleksandra Olejarskiego Józefa Olejarza, Mariana Kowlaczyka, Witolda Kowalczyka, Wincentego Molickiego.
Minutą ciszy uczczono tych nauczycieli i absolwentów, których nie ma już wśród żywych.
Dawni wychowawcy odczytali listy obecności swoich dawnych klas, a absolwenci krótko opowiedzieli o swojej dalszej karierze po skończeniu szkoły, życiu zawodowym i osobistym. Na ekranie wyświetlono prezentację zdjęć z lat 1972 – 1974., na których uczniowie odnajdywali siebie i swoich znajomych. Wspomnieniom towarzyszyło wiele zabawnych historii i anegdot, które doprowadzały gości do śmiechu – widać było, że spotkanie po wielu latach z kolegami i koleżankami ze szkolnych ław dostarczało wszystkim wiele radości.
Spotkanie zakończyło się uroczystą kolacją. W sali bankietowej przygotowano wystawę modeli samolotów. Był to znaczący akcent, ponieważ wielu uczniów technikum i szkoły zawodowej w latach 70-tych działało w klubie modelarskim. Kurier Lubelski z 20.11.1975 roku w obszernym sprawozdaniu informuje „Od 5 lat w Radzyniu Podlaskim przy Technikum Mechanicznym i ZSZ działa klub modelarski, specjalizujący się w budowie modeli latających na uwięzi. Największymi osiągnięciami poszczycić się mogą bracia Jerzy i Wiesław Kaczanowie oraz Andrzej Kowalik” Opiekun i instruktor Czesław Dzierżak w wywiadzie mówi:”W okresie ostatnich kilku lat osiągnęliśmy wiele sukcesów na szczeblu wojewódzkim i centralnym. Zdobyliśmy m.in. I miejsce w Manewrach Techniczno- Obronnych na szczeblu centralnym Ponadto powierzenie nam organizacji tegorocznych centralnych zawodów modeli swobodnie latających uważamy za dowód uznania władz centralnych LOK dla naszej działalności”.
Absolwenci z uznaniem wspominali swoich dawnych nauczycieli i szkołę, która wyposażyła ich w ważne umiejętności zawodowe i społeczne. Wielu pracowało lub nadal pracuje w wyuczonym zawodzie. Dużej grupie absolwentów średnie wykształcenie techniczne otworzyło możliwości kształcenia się na studiach. Wśród absolwentów byli inżynierowie, urzędnicy, nauczyciele, prawnicy i profesor wyższej uczelni.
Podsumowaniem niech będą słowa sonetu Adama Asnyka, który zadedykowała swym uczniom nieobecna z uwagi na stan zdrowia Pani Bożena Kowalczyk, nauczycielka języka polskiego, a odczytał były wychowawca Stanisław Kowalczyk:
Przeszłość nie wraca jak żywe zjawisko,
W dawnej postaci — jednak nie umiera:
Odmienia tylko miejsce, czas, nazwisko,
I świeże kształty dla siebie przybiera.
Zmarłych pokoleń idealna sfera
W żywej ludzkości wieczne ma siedlisko,
A grób proroka, mędrca, bohatera
Jasnych żywotów staje się kołyską.
Zawsze z tej samej, życiodajnej strugi
Czerpiemy napój, co pragnienie gasi;
Żywi nas zasób pracy plemion długiej,
Ich miłość, sława, istnienie nam krasi;
A z naszych czynów i z naszej zasługi
Korzystać będą znów następcy nasi.