Kategoria: Inne

Barok dotarł do Polski w ostatnim dziesięcioleciu XVI wieku i był początkowo sztuką  elitarną, rozwijającą się w obrębie mecenatu królewskiego i kościelnego.  W początkowym okresie sztukę barokową tworzyli uznani artyści włoscy, sprowadzeni przez króla i mający swobodę działania na terenie całego kraju. Dzieła , które powstały w początkowej fazie , nazywanej często barokiem  Wazów nie odbiegały poziomem artystycznym od włoskich pierwowzorów.   Śmierć Zygmunta III Wazy w 1632 roku zamyka w Polsce okres baroku kontrreformacyjnego . Za Władysława IV (1632-1648) barok staje się modny w całym kraju. Król był kolekcjonerem dzieł sztuki a nawet utrzymywał osobiste kontakty z zachodnimi artystami (m.in. Rubensem) . Warszawa w tym czasie stała się ważnym ośrodkiem artystycznym .  Od  połowy XVII wieku (1648) Polska doświadczana była wojną domową a następnie agresją sąsiadów. Do 1674 roku kraj i ludność niszczyli i zabijali Szwedzi, Kozacy , Węgrzy i Brandenburczycy. Czasy „Potopu” objęły cały okres panowania , ostatniego Wazy , Jana Kazimierza.  Czasy względnego spokoju przyniosło dopiero panowanie Jana III Sobieskiego. W okresie od 1670 do 1710 barok rozwijał się w nurcie wywodzącym się ze sztuki Berniniego, nazywanym barokiem rzymskim, oraz w nurcie spokojniejszego baroku klasycyzującego, inspirowanego sztuką francuską.    W okresie panowania w Polsce Wettinów, Augusta II Mocnego i Augusta III Sasa, zwanym czasami saskimi, dominował nurt baroku rzymskiego. W latach 30tych XVIII wieku do Polski docierały już z Francji importy rokokowe, a w latach 60tych XVIII wieku magnaci i król Stanisław August Poniatowski akceptują tzw. „maniera greca” czyli wczesny klasycyzm francuski. Czytaj więcej

Renesans to styl w sztuce europejskiej obejmujący XV i XVI wiek. Podstawowymi zagadnieniami było zainteresowanie człowiekiem i naturą. Inspiracją była dla twórców sztuka starożytna. Terminu „renesans”-odrodzenie użył Giorgio Vasari. w dziele „Żywoty najsłynniejszych rzeźbiarzy i architektów” wydanym w 1550 roku  Termin ten określał sztukę postępową, przeciwstawianą zacofaniu, barbarzyńskiemu, według Vasariego  gotykowi. Obecnie terminem „renesans” określa się prąd umysłowy obejmujący kraje całej Europy.
Renesans wysunął na pierwszy plan realistyczny sposób myślenia, co zmieniało średniowieczne, religijne i idealistyczne postrzeganie świata. Wzrastało poczucie własnej wartości jednostki i indywidualizmu twórczego. Wzrost zainteresowania człowiekiem i jego potrzebami wynikał z wielu czynników: ekonomicznych, politycznych, społecznych i naukowych. XV wiek był wiekiem odkryć i wynalazków przyspieszających rozwój i postęp techniczny we wszystkich dziedzinach (najmniej w rolnictwie) aktywności ludzkiej. Udoskonalono przyrządy do nawigacji i zbudowano statki o lepszych żaglach, mogące przewozić więcej towarów. Transport lądowy otrzymał wóz o skrętnej osi przedniej z kołami szprychowymi okutymi żelaznymi obręczami. Zastosowano nowe metody wytopu żelaza, srebra, cyny i ołowiu oraz miedzi. Nastąpił rozwój hutnictwa żelaza, który doprowadził do niespotykanego dotąd wzrostu wytopu stali.
Rozwinęła się mechanika wykorzystująca napędy wodne i wiatrowe do uruchamiania wiatraków, młynów, tartaków, młotów mechanicznych i maszyn włókienniczych. Dzięki temu wzrosła ilość, jakość i dostępność wytwarzanych dóbr. Produkowano więcej tkanin. Sukna, płótna, a nawet jedwab były przedmiotem międzynarodowego handlu. Florencja w XV w. zmonopolizowała produkcję sukna w Europie. W XV i XVI wieku nieustannie toczono wojny. Wzrost poziomu techniki pozwalał na udoskonalenie artylerii i ręcznej broni palnej. Wysokie gotyckie mury obronne miast i zamków starano się początkowo chronić wysuwanymi przed ich lica barbakanami, a w końcu zastępowano je, wznosząc obwarowanie o zarysie bastionowym. Wojna coraz bardziej uzależniona była od ilości i jakości armat, arkebuzów i muszkietów. Renesans ukształtowany został we Włoszech. Włochy nie tworzyły zjednoczonej całości politycznej i były różnorodne ustrojowo oraz zróżnicowane artystycznie. Szczególną rolę w kształtowaniu się renesansu jako sztuki i prądu umysłowego odegrała Toskania. Już w XII wieku w architekturze toskańskiej występują wyraźne nawiązania do wzorów starożytnych. Florencki romański kościół San Minatio al Monte z jego delikatną dekoracją uznawany jest za dzieło zapowiadające renesans. Zainteresowanie sztuką antyczną i czerpanie z niej wzorów można dostrzec w XIII-wiecznych dziełach rzeźbiarza Nicoli Pisano, a realistyczne przedstawienie przestrzeni i uczuciowe podejście do tematu widoczne są w malarstwie Giotta z pocz. XIV w. Czytaj więcej

Renesans we Włoszech był stylem, w którym odrodziły się tradycje sztuki antycznej. Był wyraźną granicą pomiędzy średniowieczem a nowymi czasami.
W Polsce ostatnich Jagiellonów renesans był modą napływającą z Włoch. Dzięki zainteresowaniom artystycznym Zygmunta Starego, a później też Zygmunta Augusta, nowe formy plastyczne ukształtowane we Florencji były przenoszone przez architektów i rzeźbiarzy do Krakowa. Łączenie "włoskich" ornamentów z elementami gotyckimi nadawało wielu dziełom polskiego renesansu specyficznego charakteru. W odróżnieniu od Włochów Polacy nie tworzyli teorii sztuki ani  nie ustanawiali żadnych norm estetycznych. Sztuka zaimportowana przez dwór królewski była sztuką elitarną, docenioną przez najwyższe warstwy społeczeństwa. Na ukształtowanie polskiego renesansu miała wpływ (poza włoską) sztuka niderlandzka rozwijająca się w XV wieku.  Szczególnie silne wpływy sztuki krajów północnej Europy występowały na Pomorzu, mającym z tymi krajami ożywione kontakty handlowe.
Pierwsze dzieła renesansowe powstawały na Wawelu, odbudowywanym na początku XVI w. po pożarze. Rzeźbiarz Franciszek Florentczyk wykonał piękne, zdobione renesansowymi ornamentami obramienia okien zamkowych i arkadową oprawę nagrobka Jana Olbrachta w katedrze wawelskiej. Płyta z wyobrażeniem króla jest zapewne dziełem Jőrga z Passawy, który wraz z Witem Stwoszem stworzył nagrobek Kazimierza Jagiellończyka i jest dziełem późnogotyckim.Dużą rolę w rozwoju i popularyzacji architektury renesansowej odegrał następca Franciszka Florentczyka Bartolomeo Berrecci. Dokończył on przebudowę zamku wawelskiego i wzniósł przy katedrze wawelskiej kaplicę Zygmuntowską. Czytaj więcej

21 stycznia  w naszej szkole  odbyło się  spotkanie młodzieży z rzecznikiem Policji w Radzyniu Podlaskim Panią Barbarą Salczyńską. Celem spotkania było poruszenie problemów związanych z bezpiecznym  zachowaniem w szkole, w domu, na ulicy oraz zagrożeniami. Zwrócono uwagę na zasady  udzielania pierwszej pomocy i obronę konieczną.  Poruszono również temat kiboli i blokersów oraz grup podwórkowych. Tematyka poruszona podczas spotkania dotyczyła nie tylko zadań  projektu „Bezpieczna szkoła-Bezpieczny uczeń 2015”, ale również założeń, którymi  na co dzień kieruje się nasza szkoła.

Czytaj więcej

Z radością pragniemy poinformować, iż uczniowie Technikum Hotelarskiego w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jana Pawła II w Radzyniu Podlaskim uczestniczyli w VII Olimpiadzie Wiedzy Hotelarskiej pod tytułem „Usługi hotelarskie w środkach transportu”. Olimpiada organizowana jest corocznie przez Wyższą Szkołę Gospodarki w Bydgoszczy, której współorganizatorami są: Polska Izba Hotelarstwa w Warszawie oraz  Zespół Szkół Ekonomiczno – Hotelarskich im. Emilii Gierczak w Kołobrzegu. I etap olimpiady organizowany był w  szkole w oparciu o elementy treści podstawy programowej kształcenia w zawodzie technik hotelarstwa.  Do II etatu  – okręgowego, który był przeprowadzony 14 stycznia br. w Warszawie, zakwalifikowały się: Aleksandra Boreczek (klasa 3teh) oraz Justyna Sałata (klasa 4tsh). Wyniki tego etapu przyniosły sukces Aleksandrze Boreczek, która zakwalifikowała się do finału olimpiady i znalazła się wśród 36 najlepszych uczniów z Polski. Ostatni etap – centralny – odbędzie się od 20 do 23 kwietnia br. w Kołobrzegu.  Nauczycielem odpowiedzialnym za przygotowanie uczennicy do olimpiady jest mgr inż. Ewa Osipiuk.

Czytaj więcej

Sztuka przedromańska. Refleksy karolińskie i ottońskie
Chrzest Mieszka I wprowadził jego państwo w krąg kultury Europy łacińskiej. 20 lat później Włodzimierz Wielki przyjął chrzest Rusi w obrządki greckim i w ten sposób dokonał się podział Słowiańszczyzny. Chrześcijaństwo greckie przyjęte było na ziemiach polskich już wcześniej w państwie Wielkomorawskim, ale nie można ustalić dat chrystianizacji ani jej zasięgu.
W czasach przedchrześcijańskich Słowianie wykorzystywali w budownictwie głównie drewno. Nawet umocnienia budowano z drewna stosując konstrukcje drewniano-ziemne.
Budownictwo murowane pojawiło się wraz z nową wiarą. Wykorzystując łamany kamień spajany gipsem, a później zaprawami wapiennymi  wznoszono rotundy i kościoły grodowe.
Za panowania Mieszka II powstały tzw. palatia. Skromne siedziby podróżującego po kraju króla, w których funkcje reprezentacyjne (sala audiencyjna) i mieszkalne połączono z sakralnymi, dobudowując do prostokątnego korpusu rotundę. Wzorem dla takiej budowli był wspaniały zespół pałacowy Karola Wielkiego w Akwizgranie, z kolei wzorowany na dworskiej świątyni San Vitale z Rawenny. Odkryto na terenie Polski palatia na Ostrowie Lednickim (Wielkopolska), w Gieczu i w Przemyślu. Czytaj więcej

Gotyk dotarł do Polski w pierwszej połowie XIII wieku dzięki architekturze cystersów, programowo skromnej i oszczędnej. We Francji i Anglii kończyła się epoka wielkich katedr, w której zrealizowano najśmielsze konstrukcje wykonane z kamienia.  Kres możliwości osiągnięto w połowie XIII wieku w katedrze w Beauvis, gdzie zawaliło się za wysoko wyniesione prezbiterium. Aby ukończyć budowę dodano więcej łuków przyporowych i wzmocniono przypory obniżając jednocześnie wysokość katedry.
Gotyk we Francji na przełomie XIII i XIV wieku przeniósł swe zainteresowania, podnosząc dekoracyjność i ekspresję dzieł.
W Polsce cały XIII wiek jest okresem rozbicia dzielnicowego i pogłębiania się różnic pomiędzy regionami. Polska traci wówczas na rzecz Czech piastowskie królestwa śląskie i Pomorze, kulturowo bliskie Europie Zachodniej. Po zjednoczeniu państwa przez Łokietka w 1320 i podczas panowania Kazimierza Wielkiego (1333 – 1370) granice państwa przesuwają się na wschód. Przyłączona zostaje Lubelszczyzna, Podlasie i Ruś Czerwona. Unia z Litwą otwiera olbrzymie obszary samej Litwy oraz Białorusi i Ukrainy. Konflikt z zakonem krzyżackim, zakończony ostatecznie pokojem toruńskim w 1466 r. przyniósł, dzięki przyłączeniu Prus Królewskich, dostęp Polski do morza. Obszary wschodnie wielkiego państwa Jagiellonów znajdowały się pod wpływem chrześcijaństwa prawosławnego i sztuki bizantyjskiej. Wpływy sztuki zachodniej, dzięki unii, zaczęły przesuwać się na Wschód, ale  i sztuka Wschodu (szczególnie malarstwo) wkraczała do dzieł „łacińskich”. Wpływy bizantyjskie docierały też do Polski z Włoch, gdzie w malarstwie gotyckim panowała „maniera grecka”.
Najważniejsze impulsy i wzory artystyczne docierały do Polski z Węgier, Czech i Austrii. Kraje te pośredniczyły również w przekazywaniu wzorców z północnych Niemiec i Niderlandów oraz Francji, a nawet z Anglii.
Ważną rolę w rozwoju architektury gotyckiej odegrał zakon krzyżacki, wprowadzając do „ceglanego gotyku” nowe rozwiązania i formy architektoniczne inspirowane architektura angielską.
Okres rozwoju gotyku w Polsce przypada na czasy reformy urbanistycznej. Rozwój miast, wykształcenie się specyficznego budownictwa miejskiego i miejskich fortyfikacji związane są ze sztuka gotycką. Mieszczanie wyodrębnieni ze społeczeństwa czuli się bardziej obywatelami miasta niż państwa. Wielkie miasta: Gdańsk, Toruń, Elbląg, Poznań, Kraków czy Wrocław wytworzyły nawet specyficzny klimat swojej sztuki tworząc własne szkoły malarstwa i rzeźby, a nawet stosując odrębne systemy konstrukcyjne w architekturze. Gotyk tworzony był w miastach. Ich odrębność wynikająca z dostępności surowców i wzorców artystycznych decydowały o różnicach stylowych dzielnic wchodzących w skład Korony. Czytaj więcej

Styl gotycki, drugi wielki styl średniowiecza, jest najbardziej rozpoznawany ze wszystkich stylów historycznych. Łuk ostry wypełniony maswerkami i witrażami, wimpergi, sterczyny z kwiatonami, rozety i łuki przyporowe to charakterystyczne elementy stworzone dla architektury, ale widoczne też w szafiastych ołtarzach, obramowaniach obrazów i samych obrazach oraz dziełach złotnictwa. Monstrancje i relikwiarze, a nawet nodusy kielichów mszalnych, to często miniatury architektury.
Styl ukształtowany został we Francji w połowie XII wieku. Zapowiadały go kościoły Normandii i wielkie kościoły zakonu benedyktynów. W Cluny i Vezelay oraz w katedrze w Autun, stworzonych w romaniźmie, występowały już krzyżowe sklepienia ostrołukowe i ostrołukowe arkady. Pojawiły się nawet łuki przyporowe. Zastosowanie tych konstrukcji pozwalało na poszerzenie i podniesienie naw, ale nie zmieniało jeszcze romańskiego porządku przestrzennego.
Istotne zmiany w kształtowaniu przestrzeni kościołów nastąpiły, kiedy ze sklepień krzyżowo – żebrowych rozpinanych nad prostokątnymi i wielokątnymi pomieszczeniami, łuków przyporowych oraz szkarp stworzono jednorodną konstrukcję. Za pierwsze dzieło gotyku uznaje się chór opackiego kościoła St. Denis pod Paryżem, zbudowany  w latach 1440-1444 z inicjatywy opata Sugera.  
Stosowanie w architekturze łuków ostrych i systemów przypór pozwalało na osiąganie niezwykłej strzelistości przy jednoczesnym zredukowaniu masy murów.
Katedrę gotycką przekształcono w olbrzymi system konstrukcyjny. Zamiast ścian umieszczono wielkie wypełnione „kamienną stolarką” okna. Mrok romańskich świątyń ustąpił miejsca światłu. Dekoracje rzeźbiarskie przybierały formy geometryczne i abstrakcyjne, tak jak maswerki i formy realistyczne, liście, owoce,  winogrona, ale też liście dębu i kapusty albo suche gałęzie. Realistyczna była, chociaż nieco idealizowana – wydłużona postać ludzka przedstawiana w rzeźbie figuralnej.
W romaniźmie rzeźby ściśle podporządkowane tektonice budowli, w gotyku uwalniają się powoli z ram architektury i zaczynają „żyć” samodzielnie. Sztuka romańska silnie związana była z siedzibą władcy oraz kościołem.
Gotyk związany był z miastem. Zleceniodawcami artystów byli, oprócz monarchy i kościoła, mieszczanie. Powstają ratusze, kamienice, spichrze i młyny. Projektuje się i zakłada całe miasta. Surowy romański rycerz – krzyżowiec przeistacza się w dworskiego galanta o ufryzowanych, długich włosach, zainteresowanego poezją trubadurów.
Odmienną postawę wobec świata propagują nowe zakony: żyjący z jałmużny franciszkanie i dominikanie. Programowo skromne kościoły tych zakonów wznoszone są z tańszej i dostępniejszej cegły, ale upowszechniają praktyczne rozwiązania konstrukcyjne, wykorzystywane w obiektach mniejszej skali.
Najdoskonalszymi dziełami gotyku były katedry. Osiągnięto w nich granice możliwości konstrukcyjnych, na jakie pozwalał kamień i stworzono system, w którym żaden z elementów nie może być usunięty bez zmiany całości. Czytaj więcej

Galeria prac wykonanych przez uczniów w ramach zajęć warsztatowych wychowania do życia w rodzinie „Każdy ma prawo żyć godnie, bez przemocy”, które zorganizowała i przeprowadziła w klasach 3ls, 2tbm, 1tg, 1gb i 3teh p. Magdalena Iwańczuk nauczyciel wdż i szkolny koordynator konkursu „Bezpieczna szkoła-Bezpieczny uczeń 2015” oraz prac wykonanych podczas lekcji wychowawczej, przeprowadzonej przez p. Anetę Kondraciuk w kl.3TFG. Czytaj więcej

Na korytarzach naszej szkoły pojawiły się liczne gazetki związane z tematyką poruszaną podczas realizacji zadań projektu „Bezpieczna szkoła-Bezpieczny uczeń 2015”. Możecie obejrzeć i wczytać się w treści, które wraz z uczniami przygotowały: p. Aneta Kondraciuk, p. Ewa Osipiuk i p. Magdalena Iwańczuk. Czytaj więcej