Kategoria: Inne

SZTUKA BIZANTYJSKA
Sztuka wschodniej części Cesarstwa rzymskiego, formalnie oddzielonego po śmierci cesarza Teodozjusza w 395 roku, oddziaływała nie tylko na Grecję. W jej orbicie znalazły się : Bułgaria, Macedonia i Serbia. Na wschodzie rozwijała się w Armenii i Gruzji a na północy obejmowała Ruś aż po Nowogród. Po upadku Cesarstwa bizantyjskiego, sztuka nierozłącznie związana z prawosławiem rozwijała się nadal na Bałkanach na Rusi i wschodnich obszarach Rzeczpospolitej. Cesarstwo bizantyjskie, aż do upadku, zachowało ciągłość władzy i dorobek cywilizacyjny. Przez całe średniowiecze było dla tworzących się państw  europejskich wzorcem. Małżeństwa zawierane przez niemieckich cesarzy z bizantyjskimi księżniczkami podnosiły prestiż panującego władcy i całej dynastii.        Sztuka bizantyjska wyrosła z późnej sztuki rzymskiej i wczesnochrześcijańskiej. Tworzona była w obrębie i na zlecenie dworu. Zgodnie z wolą cesarza wyrażała doktrynę ortodoksyjnego kościoła wschodniego.   Po ogłoszeniu edyktu mediolańskiego w 313 roku a następnie zaakceptowaniu przez cesarza Konstantyna chrześcijaństwa jako religii państwowej, sztuka sakralna zaczęła odchodzić od antycznego realizmu w kierunku religijnego iluzjonizmu.  Kościoły bizantyjskie układem architektonicznym i dekoracją miały wyrażać nieskończoność i hierarchiczność budowy chrześcijańskiego wszechświata. Chrystus Pantokrator z insygniami władzy cesarskiej panował w najwyższej strefie kopuły lub sklepienia będącego symbolicznym niebem.
W sztuce bizantyjskiej wyodrębniane są cztery okresy. Od zbudowania Konstantynopola w 330 roku do wielkiego rozkwitu sztuki w czasach Justyniana(527-565). Okres ikonoklazmu za panowania dynastii izauryjskiej (726-843). Renesans macedoński od 876 roku do zdobycia Konstantynopola w 1204 roku przez krzyżowców IV krucjaty i Renesans Paleologów od  1261 roku,  (upadek Cesarstwa Łacińskiego) aż do zdobycia Konstantynopola  przez Turków w 1453 roku.
Czytaj więcej

„Oj, chmielu, chmielu, ty bujne ziele,
Nie będzie bez cię żadne wesele”
„Wohyńskie wesele”
22 października 2016 roku  w Wohyniu odbyła się uroczysta premiera filmu „Wohyńskie wesele”. Prezentuje on fragment obrzędu weselnego z z lat 60-tych ubiegłego stulecia, począwszy od wyjścia nowożeńców z kościoła do zabaw oczepinowych. Film zrealizowało Studio Medialne „Kafka”, a wystąpili w nim mieszkańcy Wohynia i okolic.
Premierowy pokaz odbył się w Zespole Szkół im. Unitów Podlaskich. W pięknie udekorowanej sali zebrali się realizatorzy projektu, aktorzy z rodzinami i przyjaciółmi, zespoły ludowe i zaproszeni goście, aby obejrzeć „Wohyńskie wesele”- efekt wielomiesięcznych działań Koła Gospodyń Wiejskich w Wohyniu w partnerstwie ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Gminy Wohyń "Echo".
Film zjednoczył we wspólnym działaniu  organizacje, instytucje i osoby prywatne z Wohynia i okolic. Wspólnymi siłami prowadzona badania etnograficzne,tworzono scenariusz,organizowano plan filmowy. Zagrały rekwizyty i ubrania, odnalezione w domowych lamusach: babcine buty,sukienki, chustki. Artystyczne kadry podkreślają urodę detalu- brzozy przydrożnej, forsycji z przydomowego ogródka, jabłka. Czytaj więcej

Nasza grupa, pracująca nad projektem „Pamięć dla Przyszłości” pragnie nie tylko przybliżyć historię getta w Radzyniu, ale również przybliżyć historię Powstania w Getcie Warszawskim, którego 73 rocznicę będziemy obchodzić 19 kwietnia 2016 r. Tego dnia obchodzimy też Dzień Pamięci o Holocauście i przeciwdziałaniu zbrodniom przeciwko ludzkości.  
Na ziemiach Generalnego Gubernatorstwa do 1941 roku istniało 300 gett, z których największe znajdowało się Warszawie. W 1941 r. mieszkało w nim blisko 450 tys. osób, choć wcześniej na tej samej przestrzeni żyło tu zaledwie ok. 75 tys. mieszkańców. Do pierwszego wystąpienia zbrojnego w getcie doszło 18 stycznia 1943 r. Było ono reakcją na rozpoczęcie przez Niemców kolejnej akcji wysiedleńczej. W planach było wywiezienie do Treblinki ok. 8 tys. Żydów. Na czele powstańców należących do Żydowskiej Organizacji Bojowej stanął Mordechaj Anielewicz. W czasie kilku dni nierównej walki zginęło 1170 osób. Niemcy zdołali wywieść ok. 5 tys. ludzi. 21 stycznia deportacja została przerwana.
19 kwietnia 1943 roku na wezwanie Żydowskiego Komitetu Narodowego (ŻKN) wybuchło zbrojne powstanie w getcie warszawskim. Była to próba zbrojnego powstrzymania podjętej przez Niemców, na rozkaz H. Himmlera, ostatecznej likwidacji getta. Przeciwko niemieckim oddziałom wkraczającym do getta, zbrojnie wystąpiły: Żydowska Organizacja Bojowa, której założycielami byli m.in. Icchak Cukierman, Cywia Lubetkin, Marek Edelman, Josef Kapłan i Mordechaj Tanenbaum oraz Żydowski Związek Wojskowy (ŻZW). Mimo tego, że podejmowane przed wybuchem powstania próby połączenia ŻOB i ŻZW nie powiodły się, to podczas walk w kwietniu 1943 r. obie organizacje współpracowały ze sobą. Ich dowódcą został Mordechaj Anielewicz ps. „Malachi”, „Aniołek”.

Czytaj więcej

Dnia 13 maja 2015r. odbyło się uroczyste podsumowanie eliminacji Olimpiady Innowacji Technicznych i Wynalazczości – Blok B „Wynalazczość” które odbyły się 18 marca 2015r. w Zespole Szkół Nr 1 im. Henryka Sienkiewicza w Łukowie. Współorganizatorem  eliminacji okręgowych Olimpiady w okręgu Łuków – Biała Podlaska był Wojewódzki Klub Techniki I Racjonalizacji w Lublinie. Uczeń Damian Maliszewski z klasy 2 technikum mechanicznego Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jana Pawła II w Radzyniu Podlaskim pod opieką nauczyciela mgr inż. Jacka Świcia został finalistą Olimpiady okręgowej, zajmując VII miejsce w klasyfikacji indywidualnej. Najlepszym uczestnikom zostały wręczone dyplomy oraz atrakcyjne nagrody ufundowane przez przedsiębiorców należących do Wschodniego Klastra Obróbki Metali.
Wszystkim finalistom gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów.

Czytaj więcej

Klasycyzm rozwijał się w Polsce od ok. 1760 roku do lat 30tych XIX wieku i początkowo związany był z polskim Oświeceniem. W sztuce Polskiej wyodrębnia się okres do trzeciego rozbioru w 1795 roku, sztukę lat 1795-1807, okres Księstwa Warszawskiego 1807-1815 i klasycyzm Królestwa Kongresowego lat 1815-1831.     Klasycyzm w Polsce, podobnie jak w innych krajach Europy, rozwijał się obok późnego baroku a później romantyzmu i często różne formy stylowe ze sobą współistniały. Klasyczne meble ustawiano w rokokowych wnętrzach a romantyczne i klasyczne pawilony ustawiano w krajobrazowych parkach.  Klasycyzm dotarł do Ploski z Paryża, dzięki kontaktom polskiej arystokracji z dworem i magnaterią francuską.   Do polskich pałaców importowano meble a nawet całe wyposażenie wnętrz projektowane i wykonywane przez czołowych artystów paryskich. Do Polski docierały albumy ze sztychami przedstawiającymi, odkopane spod popiołów Wezuwiusza, Herkulanum i Pompeje. Sztukę klasyczną propagowały pierwsze książki omawiające sztukę grecką, m.in. napisaną przez Stanisława Kostkę Potockiego i wydaną w 1815 roku pracę pod tytułem "O sztuce dawnych czyli” Winckelman polski".   Czytaj więcej

Konferencja podsumowująca IX międzyszkolny konkurs zawodowy "Rok przed dyplomem"
1 czerwca 2015 r. uczniowie Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jana Pawła II w Radzyniu Podlaskim uczestniczyli na Wydziale Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej w konferencji podsumowującej IX międzyszkolny konkurs zawodowy "Rok przed dyplomem", który odbył się 7 maja 2015 r. w Zespole Szkół Energetycznych im. prof. Kazimierza Drewnowskiego w Lublinie. W etapie regionalnym konkursu wzięło udział 147 uczniów stanowiących 49 zespołów, reprezentujących 18 szkół technicznych województwa lubelskiego w 16 zawodach technicznych. Patronat honorowy nad konkursem sprawowali  Marszałek Województwa Lubelskiego, Kurator Oświaty w Lublinie,  Prezydent Miasta Lublin, Rektor Politechniki Lubelskiej, Polskie Towarzystwo Informatyczne. Czytaj więcej

Rokoko narodziło się we Francji jako nurt antagonistyczny do tego wszystkiego, co reprezentowały sobą rządy Ludwika XIV. Wiek XVII kończył się dla Francji zachwianiem jej potęgi militarnej i gospodarczej. Wyniszczająca wojna z drugą koalicją, do której przystąpiła neutralna dotąd Anglia, trwająca od 1688 do 1697 roku oraz odwołanie tolerancyjnego edyktu nantejskiego, w wyniku czego hugenoci opuścili Francję, spowodowały upadek przemysłu. Zapaść gospodarczą pogłębiło wplątanie Francji w hiszpańską wojnę sukcesyjną trwająca do 1714 roku. Nadmierne ciężary nałożone na ludność były przyczyną powstania kamizardów w Langwedocji. Powstanie chłopów i drobnych mieszczan upadło, ale było już wyraźnym sygnałem kryzysu państwa. Reprezentanci sfer intelektualnych zaczęli krytykować formy absolutystycznych rządów Ludwika XIV prowadzących do negatywnych zjawisk społeczno – gospodarczych i politycznych. Jawną krytykę absolutyzmu podjął arcybiskup Cambrai Francois Fenelon, wychowawca królewskiego wnuka. W „Historii Tellemaka” przedstawił on idealną monarchię oświeconą. Popadł w niełaskę i z „wygnania” w Rzymie pisał „Listy do króla” proponując zmianę ustroju Francji. W „Listach”, które opublikowano, dokonano krytyki panującego systemu politycznego i gospodarczego i zakwestionowano wartość dotychczasowych dokonań w dziedzinie sztuki. Potrzeby zmian dostrzegano również w literaturze i sztuce opanowanej przez swoisty dworski klasycyzujący barok. Antyk, w który zapatrzony był Ludwig XIV, miał przenikać wszystkie dziedziny sztuki. Nawet w literaturze stosowano tylko takie formy literackie, jakie były znane w starożytności. Czytaj więcej

Barok to styl sztuki europejskiej, obejmujący okres od ok. 1600 roku do ok. 1750 r. Przerzucony przez Hiszpanów i Portugalczyków na nowe kontynenty trwał niekiedy do końca XVIII w. Styl powszechnie postrzegany jest przez zamiłowanie do przepychu i bogactwa oraz kojarzony z kontrreformacyjną reakcją kościoła katolickiego. W rzeczywistości sztuka XVII i XVIII wieku jest zagadnieniem bardziej skomplikowanym i różnorodnym.
Barok tworzony był zgodnie z postanowieniami zakończonego w 1563 roku Soboru Trydenckiego, wyrażając idee kontrreformacji, ale rozwijał się również w krajach protestanckich, a nawet w prawosławnej Rosji. Styl stworzony początkowo głównie dla sztuki sakralnej rozwinął wspaniale architekturę i sztukę świecką. Barokowe budowle świeckie powstają w krajach o ustroju absolutystycznym i krajach o ustroju republik – Holandii, Szwajcarii i Wenecji. Wielość i różnorodność zjawisk artystycznych występujących w długim czasie ok 150 lat w różnych krajach o różnych systemach sprawowania władzy i różnych religiach sprawiła, że trudno jest znaleźć dla baroku wspólne podłoże ideologiczne i wspólne cechy formalne.
Warto uświadomić sobie, że ludzie żyjący w tamtej epoce nie mieli poczucia odmienności tworzącego się stylu. Czerpiąc nauki ze starożytności i niedawnej przeszłości mieli poczucie kontynuacji i rozwoju sztuki renesansowej. Artyści barokowi wierzyli w możliwość twórczego rozwijania sztuki i przewyższania jej dotychczasowych osiągnięć. Czytaj więcej