Dnia 13 kwietnia 2008 r. w Kościele pw. Najświętszej Marii Panny już po raz drugi wystawiony został wieczór poetycki Wieczornica. Poniżej przedstawiamy fragmenty wykonanych utworów.
Dobry wieczór, mój kochany. Bardzo się cieszę z Twojego przybycia. Zależało mi na Twojej obecności. Obecny rok liturgiczny przeżywamy pod hasłem „Bądźmy uczniami Chrystusa”. Zapraszam Cię do rozważań nad symboliką krzyża, a więc śmiercią, cierpieniem, pokorą, miłością i miłosierdziem oraz męstwem w głoszeniu prawdy, która jednocześnie oznacza wierność Dekalogowi i Kościołowi.
ŚMIERĆ
Kiedy Papież nieuchronnie zbliżał się do kresu swego życia widzialnego świadomie lub nie byliśmy świadkami misterium. Po 26 latach poświęconych przekazywaniu nauki życia odsłonił przed nami współczesny wymiar śmierci chrześcijanina. Mógł jak poprzednicy umrzeć w zaciszu, ale wolał pozostać apostołem do końca.
Własnym przykładem przypomniał, że wbrew temu, co mówi świat współczesny i w co do ostatniej chwili wierzy współczesny człowiek, śmierć niezmiennie pozostaje częścią ludzkiego życia, a dla chrześcijanina jest ostatecznym sprawdzianem. Śmierci nie można się wypierać, ani z zamkniętymi oczami się jej poddawać. Trzeba ją przeżyć. Świadomie i pełnią swojej wiary.Przez dwa dni zmagań z chorobą niemy i niewidoczny Papież donośnym jak nigdy głosem zdawał się powtarzać: „Jest doczesność. Jest ból. Jest śmierć. Ale dla człowieka wiary ostatnie cierpienie jest drogą do nowego życia”. To przesłanie Chrystusa umierającego na krzyżu. W sobotę usłyszeliśmy je od człowieka, który umierał tak, jak przyjdzie umierać większości z nas, współczesnych ludzi. Nie w Bożym męczeństwie, lecz ze starości, w chorobie i po długim życiu. Jan Paweł II dopuścił nas do przeżywania swojej śmierci, byśmy mieli współczesny wzór umierania w Bogu. Czy jest większa miłość niż ta, która popycha człowieka do tego, by z własnej śmierci uczynić naukę dla ludzi?
Beata Wertejuk Chomicz, „ Puste miejsca”
Puste miejsca po tych, co odeszli
I zatrzasnęli za sobą życia bramy
Nie zagłuszy ich gwar, zabawa i huk
Puste miejsca zieją ciszą
I obojętność się w nich rozpanoszyła
Puste miejsca po tych, co odeszli – bolą
Czy czujesz?
Jeden fotel i jedna szklanka
Zostały jeszcze dwie łyżki
Trzeba zniszczyć, przecież tak ranią
Chociaż milczą
Kiedyś potrzebne, a dziś…
{youtube}AnGfYzMyIkg{/youtube}
wideo: R.Sieromska montaż: P.Iwańczuk