Jan Paweł II
Biografia
Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Był jednym z trojga dzieci Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Ojciec, zawodowy oficer 12 pułku piechoty- pracował w Powiatowej Komendzie w Wadowicach.
Matka Emilia zajmowała się wychowywaniem dzieci i prowadzeniem domu. Wojtyłowie mieszkali początkowo w Krakowie. W r. 1919 przenieśli się do Wadowic, gdzie wynajęli mieszkanie w domu Ch. Bałamutha przy ul. Rynkowej. (obecnie ul. Kościelna 7 – mieści się tu muzeum Jana Pawła II).
Z okna mieszkania widoczna była, umieszczona na frontonie kościoła parafialnego sentencja: ”Czas ucieka, wieczność czeka”. Tu przyszły papież służył do mszy. Naukę w szkole podstawowej, która mieściła się również niedaleko od domu, przy Rynku, rozpoczął mając 6 lat. W r. 1929 zmarła matka Emilia. Od tej chwili ojciec samotnie wychowywał synów. Karol Wojtyła z wielkim szacunkiem wspominał rodziców. Matce poświęcił min. wzruszający wiersz:
Emilii
Matce mojej
Nad Twoją białą mogiłą
Białe kwitną życia kwiaty-
O ileż to już było
bez Ciebie- duchu skrzydlaty-…
nad twoją białą mogiłą
klęknąłem ze swoim smutkiem-
o, jak to dawno już było-
jak się dziś zdaje malutkiem.
Nad twoją białą mogiłą
O Matko- zgasłe kochanie-
Me usta szeptały bezsiłą:
-Daj wieczne odpoczywanie.
W r. 1931 Karol Wojtyła rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity.
Tu spotkał wspaniałych nauczycieli, m. in. polonistę Kazimierza Forysia i katechetę kś. Kazimierza Figlewicza.
Karol uczył się bardzo dobrze. Brał udział w pracy Międzyszkolnego Kółka Dramatycznego, należał także do Sodalicji Mariańskiej i Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej.
W r. 1933 ksiądz Figlewicz opuścił Wadowice, by zostać wikarym- podkustoszym katedry na Wawelu. Uczniowie urządzili mu serdeczne pożegnanie, a Karol Wojtyła wygłosił przemówienie jako prezes Kółka Ministrantów. Sprawozdanie z uroczystości zamieścił w „Dzwoneczku” (37/1933)- dodatku do tygodnika krakowskiego „Dzwon Niedzielny”. W ten sposób zadebiutował jako dziennikarz. A miał też inne pasje- jeździł na nartach, grał w piłkę, najbardziej jednak lubił teatr. Wystąpił min. W „Nie- Boskiej komedii”, „Antygonie”, „Balladynie”, „Ślubach panieńskich”. Sztuki wystawiano nie tylko w Wadowicach, ale też w okolicznych miasteczkach a recenzje lokalnej prasy były znakomite.
Karol Wojtyła brał udział w turniejach recytatorskich. Podczas jednego z nich deklamował fragment ”Promethidiona”. Był wówczas zafascynowany myślą filozoficzną Norwida. Uważał, że sztuka służy autokreacji człowieka tak w zbiorowym, jak i indywidualnym wymiarze:
„Bo piękno na to jest, by zachwycało
Do pracy- praca, by się zmartwychwstało”.
W maju 1938 roku Karol Wojtyła zdał egzamin dojrzałości, przeprowadził się z ojcem do Krakowa i rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. A wykładali tu najlepsi poloniści: Stanisław Pigoń, Zenon Klemensiewicz, Tadeusz Lehr- Spławiński, Kazimierz Nitsch. Karol Wojtyła stworzył wtedy pierwsze utwory: „Ballady beskidzkie”i „Dawid- renesansowy psałterz”. Jesienią 1939 roku zapisał się na II rok studiów. Nauka trwała do listopada kiedy to Niemcy aresztowali 183 uczonych- wykładowców UJ i AGH. W grudniu 1939 roku został wprowadzony powszechny obowiązek pracy. Karol zatrudnił się początkowo jako goniec sklepowy a następnie jako robotnik w kamieniołomach Zakładów Chemicznych „Solvay” w Borku Fałęckim. Doświadczenia fizycznej pracy zostało po latach wpisane w norwidowską poetykę i pochwałę człowieka tworzącego.
Słuchaj, kiedy stuk młotów miarowy i tak bardzo swój
przenoszę wewnątrz ludzi, by zbadać siłę uderzeń-
słuchaj, prąd elektryczny kamienistą rozcina rzekę-
a we mnie narasta myśl, narasta dzień po dniu
że cała wielkość tej pracy znajduje się wewnątrz człowieka
Twarda pęknięta dłoń inaczej młotem wzbiera
inaczej się rozwiązuje w kamieniu ludzka myśl-
kiedy energie ludzkie oddzielisz od sił kamienia
i przetniesz we właściwym miejscu- tętnicę pełną krwi.
„Kamieniołom”
Przyszły papież pogłębiał swoją wiedzę teologiczną, filozoficzną i literacką. W r. 1940 napisał utwory „Hiob”, „Jeremiasz”. Występował w Teatrze Rapsodycznym M. Kotlarczyka. Był również współorganizatorem Żywego Różańca i kółka katechetycznego. Młodzi ludzie spotykali się na wspólnych modlitwach i prowadzili dyskusje religijne. Pracowali z nimi biblista ks. Jan Mazerski i ks. Jan Tyranowski, znawca pism św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila. 18 lutego 1941 r zmarł ojciec Karola. Został pochowany na Cmentarzu Rakowieckim a ceremonię pogrzebową odprawił ks. Figlewicz.
Jesienią 1942 r Wojtyła postanowił rozpocząć studia teologiczne. Wstąpił do tajnego Metropolitarnego Seminarium Duchownego. Wyższe święcenia kapłańskie otrzymał 1 listopada 1946 roku. 15 listopada 1946 wyjechał na studia do Rzymu. Przedmiotem rozprawy doktorskiej była doktryna wiary u św. Jana od Krzyża. W r. 1948 ks. Wojtyła zdał egzaminy doktorskie i obronił dysertację. Po powrocie do Polski został wikariuszem w Niegowici a w 1949 r został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. 7 V 1950 r w „Tygodniku Powszechnym” ukazały się „Pieśni o blasku wody”.
W 1954 roku , po uzyskaniu habilitacji profesorskiej rozpoczął wykłady z etyki w krakowskim Seminarium Duchownym i na Wydziale Teologicznym UJ oraz na KUL.
W maju 1938 roku Karol Wojtyła zdał egzamin dojrzałości, przeprowadził się z ojcem do Krakowa i rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. A wykładali tu najlepsi poloniści: Stanisław Pigoń, Zenon Klemensiewicz, Tadeusz Lehr- Spławiński, Kazimierz Nitsch. Karol Wojtyła stworzył wtedy pierwsze utwory: „Ballady beskidzkie”i „Dawid- renesansowy psałterz”. Jesienią 1939 roku zapisał się na II rok studiów. Nauka trwała do listopada kiedy to Niemcy aresztowali 183 uczonych- wykładowców UJ i AGH. W grudniu 1939 roku został wprowadzony powszechny obowiązek pracy. Karol zatrudnił się początkowo jako goniec sklepowy a następnie jako robotnik w kamieniołomach Zakładów Chemicznych „Solvay” w Borku Fałęckim. Doświadczenia fizycznej pracy zostało po latach wpisane w norwidowską poetykę i pochwałę człowieka tworzącego.
Słuchaj, kiedy stuk młotów miarowy i tak bardzo swój
przenoszę wewnątrz ludzi, by zbadać siłę uderzeń-
słuchaj, prąd elektryczny kamienistą rozcina rzekę-
a we mnie narasta myśl, narasta dzień po dniu
że cała wielkość tej pracy znajduje się wewnątrz człowieka
Twarda pęknięta dłoń inaczej młotem wzbiera
inaczej się rozwiązuje w kamieniu ludzka myśl-
kiedy energie ludzkie oddzielisz od sił kamienia
i przetniesz we właściwym miejscu- tętnicę pełną krwi.
„Kamieniołom”
Przyszły papież pogłębiał swoją wiedzę teologiczną, filozoficzną i literacką. W r. 1940 napisał utwory „Hiob”, „Jeremiasz”. Występował w Teatrze Rapsodycznym M. Kotlarczyka. Był również współorganizatorem Żywego Różańca i kółka katechetycznego. Młodzi ludzie spotykali się na wspólnych modlitwach i prowadzili dyskusje religijne. Pracowali z nimi biblista ks. Jan Mazerski i ks. Jan Tyranowski, znawca pism św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila. 18 lutego 1941 r zmarł ojciec Karola. Został pochowany na Cmentarzu Rakowieckim a ceremonię pogrzebową odprawił ks. Figlewicz.
Jesienią 1942 r Wojtyła postanowił rozpocząć studia teologiczne. Wstąpił do tajnego Metropolitarnego Seminarium Duchownego. Wyższe święcenia kapłańskie otrzymał 1 listopada 1946 roku. 15 listopada 1946 wyjechał na studia do Rzymu. Przedmiotem rozprawy doktorskiej była doktryna wiary u św. Jana od Krzyża. W r. 1948 ks. Wojtyła zdał egzaminy doktorskie i obronił dysertację. Po powrocie do Polski został wikariuszem w Niegowici a w 1949 r został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. 7 V 1950 r w „Tygodniku Powszechnym” ukazały się „Pieśni o blasku wody”.
W 1954 roku , po uzyskaniu habilitacji profesorskiej rozpoczął wykłady z etyki w krakowskim Seminarium Duchownym i na Wydziale Teologicznym UJ oraz na KUL.
Mając 38 lat został mianowany biskupem sufraganem Archicediecezji Krakowskiej. Ks. Wojtyła pracował z młodzieżą akademicką, wyjeżdżał na wycieczki i obozy wędrowne. Nowy biskup za swoją dewizę przyjął słowa „Totus tuus”. Pracował w kurii, prowadził wykłady i pisał. W 1960 ukazały się: „Miłość i odpowiedzialność” oraz sztuka „Przed sklepem jubilera”. Był człowiekiem niezwykle aktywnym i twórczym miał różnorodne zainteresowania i uzdolnienia, dlatego trudno wymienić jego wszystkie zasługi i przedsięwzięcia.
Najważniejsze wydarzenia, w których uczestniczył, to:
1962- II sesja Soboru Watykańskiego
1963- I pielgrzymka Karola Wojtyły do Ziemi Świętej
1967- nominacja kardynalska, ingres do Katedry Wawelskiej
1969- publikacja książki „Osoba i czyn”
1973- udział w międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Melbourne.
16 X 1978- wybór Karola Wojtyły na papieża
25 I – 1 II 1979- pierwsza pielgrzymka apostolska Jana Pawła II (Dominikana, Meksyk, Bahamy)
1979- Encyklika „Redemptor hominis”
2- 10 VI 1979- I pielgrzymka do ojczyzny
1980- encyklika „Dives in misericordia”.
31 XII 1980 ogłoszenie Cyryla i Metodego patronami Europy
13 V 1981 zamach na Placu św. Piotra
1981- „Labrem exercens” encyklika poświęcona sprawom świata pracy.
16- 23 VI 1983- II pielgrzymka do Polski i udział w jubileuszu 600- lecia Jasnej Góry.
1983- wprowadzenie w życie nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego
1985- encyklika „Slavorum Apostoli
1986- z inicjatywy papieża odbywa się Pierwszy Światowy Dzień Młodzieży
1986- wizyta Jana Pawła II w rzymskiej Synagodze Większej
1986- encyklika „Dominum et vivificantem”
1987- encyklika “Redemptoris Mater” i “Soliatudo rei socialis”.
1990- encyklika “Redemptoris missio”.
1991- encyklika „Centesimus annus”
1992-w rocznicę zamachu na Pl. Św. Piotra papież ogłasza 11 lutego, święto Matki Boskiej Fatimskiej, Światowym Dniem Chorego.
1993- encyklika “Veritatis splendor”.
1994- utworzenie Papieskiej Akademii Obrony Życia
1994- ukazuje się wywiad rzeka ”Przekroczyć próg nadziei”
1994- list papieża do dzieci z całego świata
1995- encyklika „Evangelium vitae” i encyklika Ut unum sint“
1996- ukazuje się autobiografia Jana Pawła II “Dar i Tajemnica“
30 X 1996 obchody złotego jubileuszu kapłaństwa Jana Pawła II
1998- podróż Jana Pawła II na Kubę
1998- encyklika „Fides et ratio”
1999 siódma pielgrzymka do Polski
2002- ostatnia pielgrzymka do Polski
wiosna 2003- ukazuje się poemat Tryptyk Rzymski”
czerwiec 2003- 100 pielgrzymka zagraniczna do Chorwacji
2003 encyklika „Ecclesia de Eucharistia”.
2004- ostatnia 104 podróż zagraniczna do Lurdes
Jan Paweł II odbył wiele pielgrzymek duszpasterskich zyskując przydomek „papieża pielgrzyma”. Z wiernymi spotykał się podczas licznych audiencji i uroczystości religijnych. Władał wieloma językami, miał dar zjednywania sobie ludzi różnych wyznań i narodowości. Był niekwestionowanym autorytetem, w czasie swego 27 letniego pontyfikatu zmienił oblicze świata.
2 IV 2005 roku o godz. 21.37 Jan Paweł II powrócił do domu Ojca.
Wybrane myśli Jana Pawła II:
„Szkoła to poszerzony dom rodzinny”
„Musicie od siebie wymagać nawet gdyby inni od was nie wymagali”
„Wbrew wszystkim mirażom ułatwionego życia musicie od siebie wymagać.
To znaczy właśnie więcej „być”.„Zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię „Polska”, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją, miłością.”
„Dla chrześcijanina sytuacja nigdy nie jest beznadziejna. Chrześcijanin jest człowiekiem nadziei”.
(…) człowiek nie urzeczywistni, nie zrealizuje siebie samego, jak tylko przez bezinteresowny dar z samego siebie.
To jest wielki program. Na całe życie.”
Radzyń Podlaski w dniach żałoby
